​​​​​​​เรื่องเล่าผี^^

[Marinas]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความเกเร และก็ค่อนข้างจะดื้อรั้น จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า และมีอายุไม่ต่ำลงยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างนาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งปวงของสถานศึกษา ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องเว้นเสียแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ตกแต่งอยู่ ที่ผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนกันที่เป็นครูสายการศึกษาเล่าเรียน ไหมใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดกันที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องพวกนี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างทราบกันดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าสยอง เป็นอย่างมาก แต่ดูอย่างกับว่าด้วยความรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ แปลงเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก สหายหรือมากล่าวเล่าเกินจริง กระทั่งมิได้คิดอะไรมากไม่น้อยเลยทีเดียวนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบโรงเรียนได้จัดแจง ปิดโรงเรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้ควรต้องนั่งคอยอาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ ครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับแปลงเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนตอนเวลาเย็นที่เงียบมากของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่าสยองขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาคุ ให้กับสหายๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และผมมั่นใจได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย และรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้าประกันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น แล้วก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถที่จะชี้แจงได้ เล่าเรื่องผี

แต่ด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูเหมือนยังคงตลก กับสหายหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรอย่างนี้ หรือ โลกสวยเยอะมาก นักผมเลยบอกสหายไปว่าไม่เป็นไรหรอกพวกครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะเหตุว่าห้องประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบและก็เปลี่ยวมากนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ว่าดูอย่างกับว่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนๆสาวๆต่างพากันร้องไห้และสั่นกลัว แล้วก็ผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็คงเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยสิ่งเดียวกัน 

แม้กระนั้นต่อจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาคราวหน้าจากที่พวกเราได้ยินเสียงเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความตระหนกตกใจ พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาแม้ว่าปลอดคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็มองไม่เห็นผู้ใดกันแน่อยู่ด้วย เช่นกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย รวมทั้งกรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นคนเดียวที่ดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้โดยทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่แท้ และก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด และก็ดังทั้งสถานศึกษา จนทำให้พวกอาจารย์และอาจารย์ต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและเราก็ได้ กระทำการเล่าเรื่องราวทั้งปวงให้ฟัง จนกระทั่งทำให้อาจารย์ที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆสักครู่วันพรุ่ง พวกเราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันดีกว่า...

จากนั้นเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย หากเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงคุณครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และปฏิเสธครูทันทีหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จึงควรไปกันทีละคนไม่ใช่น้อยอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่รวมทั้งเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เนื่องจากเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องเล่าผี